بیش فعالی کودکان شایع ترین اختلال روانپزشکی در دوران کودکی است. کودکان بیش فعال با رفتار عاطفی و جسمی خود در مقایسه با همسالان خود در محیطی که در آن بی قرار، به شدت فعال و عجول هستند. علاوه بر همه اینها، کودکان بیش فعال در حفظ آرامش مشکل دارند و مدام دست و پای خود را حتی در حالت نشسته حرکت می دهند. تمام این بیش فعالی با رسیدن کودک به سن مدرسه بیشتر می شود و به مرور زمان به دانش آموزان، والدین و معلمان دیگر استرس وارد می کند. این کودکان که در بین مردم به عنوان شیطون معرفی می شوند، البته این بچه ها آگاهانه این اعمال را انجام نمی دهند. بر خلاف تصور عموم، این به دلیل لوس بودن یا شیطنت کودک نیست. کودکان مبتلا به بیش فعالی مشکلات زیادی را در محیط خانوادگی و همچنین زندگی اجتماعی خود تجربه می کنند. بیش فعالی که شامل اختلالات توجه، تمرکز، تکانه و کنترل حرکت است نیز منجر به کاهش موفقیت تحصیلی کودک می شود. این وضعیت که باعث عقب افتادن کودک از همسالان خود در درس ها نیز می شود، به مرور زمان می تواند منجر به از دست دادن اعتماد به نفس و احساس بی کفایتی شود. تصور می شود بیش فعالی در نتیجه تعامل ژن های مختلف و عوامل محیطی رخ می دهد. پس از تشخیص کانونی که باعث بیش فعالی می شود، درمان متناسب با فرد انجام می شود. با سایت دفتر پرستاری مهرگان نو همراه باشید تا به علت و درمان پیش فعالی بپردازیم...
ویژگی های رایج بیش فعالی چیست؟
- حرکت ثابت
- رفتار خشونت آمیز
- رفتار تکانشی
- حواس پرتی
- ایجاد مشکلات در مدرسه یا محل کار
- روابط اجباری با دوستان و خانواده
- باعث تصادف و جراحات می شود
بیش فعالی کودکان چیست؟
بیش فعالی قبل از تولد شروع می شود. بیش فعالی که از شکم مادر شروع می شود با تولد نوزاد ادامه می یابد. بیش فعالی در دوران نوزادی می توان آن را سخت خوابیدن، گریه مداوم و سخت متقاعد کردن دانست. در دوران کودکی موقعیت هایی مانند دویدن مداوم و پریدن به این علائم اضافه می شود. کودکان بیش فعال اغلب نمی توانند ثابت بایستند و نمی توانند کار خود را برای مدت طولانی ادامه دهند. آنها تحریک پذیر و مضطرب هستند و همچنین آنها در شاد کردن خود مشکل دارند. با شروع مدرسه، مشکلات با دوستان و معلمان او شروع می شود. کودکان بیش فعال که سعی در حل تعارضات ناشی از تحریک پذیری و تحریک پذیری دارند، ممکن است رفتاری لجوجانه، بی حوصله و بی احساس از خود نشان دهند.
علائم بیش فعالی چیست؟
علائم مشاهده شده در این کودکان را می توان به شرح زیر فهرست کرد:
- بیش فعالی و انقباض
- مشکل در نشستن
- زیاد حرف نزنید
- مشکل در حفظ توجه
- حواس پرتی آسان
- اغلب چیزی را از دست ندهید
- پرش و پاسخ به سوالات
- مشکل در پیروی از قوانین
- مشکل در بازی آرام
- دشواری انتظار نوبت شما در بازی ها
- تغییر از یک فعالیت به فعالیت دیگر
- اغلب نمی دانند چه باید بگویند
- درگیر شدن در فعالیت های خطرناک
- قبل از انجام آزمایش، کودک باید در سلامت کامل و سیر باشد.
اختلال کمبود توجه و بیش فعالی را می توان با یک تست کوتاه مدت با کامپیوتر تشخیص داد. تشخیص در کودکان 4-7 ساله بسیار ساده تر است. در این آزمون، اطلاعات در مورد وضعیت توجه و تکانشگری کودک کاملاً واضح ظاهر می شود. در حالی که آزمون در حال انجام است، کودک نباید آنفولانزا یا بیماری مشابه داشته باشد، نباید گرسنه باشد، نیازهای توالت باید برآورده شود.
این عوامل بر آزمون تأثیر منفی می‌گذارند، زیرا ممکن است بر توجه تأثیر بگذارند یا نیاز به بیرون رفتن در طول آزمایش را افزایش دهند. آزمون تقریباً 7.5 دقیقه طول می کشد. با این حال، قبل از شروع آزمون، مصاحبه ای با والدین برگزار می شود. از آنجایی که مرحله آزمون پس از ملاقات و برقراری صمیمیت با کودک آغاز می شود، خانواده ها باید در مجموع 50-45 دقیقه زمان اختصاص دهند.
درمان بیش فعالی چیست؟
برای درمان، ابتدا باید تشخیص بالینی انجام شود. برای تشخیص بیش فعالی، نحوه رفتار کودک در محیط های دیگر نیز باید ارزیابی شود. به همین دلیل، مشاهدات سایر افراد (مانند معلم، پرستار بچه) که در کنار والدین به آموزش کودک کمک می کنند، باید مورد ارزیابی قرار گیرد. متخصصان بهداشت روان کودک از آزمون ها و مقیاس های مختلفی برای ارزیابی این داده ها با هم استفاده می کنند.
رایج ترین روش ترجیحی در درمان بیش فعالی، روش های ترکیبی است که در آن از درمان های دارویی و غیر دارویی با هم استفاده می شود.
ممکن است برای درمان بیش فعالی دارو تجویز شود. داروهای بیش فعالی اغلب حاوی متیل فنیدیت هستند. حتی اگر عوارض متیل فنیدات شما را نگران می کند، توصیه می کنم تصمیم گیری در مورد مصرف را به پزشک متخصص بسپارید. به یاد داشته باشید، آسیبی که بیش فعالی به رشد کودک وارد می کند ممکن است بیشتر از عوارض جانبی داروها باشد.
در برخی موارد از درمان غیر دارویی یعنی روان درمانی استفاده می شود. با رفتاردرمانی، هدف این است که عادات رفتاری صحیح به کودک داده شود. هدایت انرژی بیش از حدی که اغلب در کودکان بیش فعال مشاهده می شود به سمت فعالیت های صحیح، حذف نگرش هایی مانند پرخاشگری، کسب توانایی برنامه ریزی به جای اقدام بدون برنامه ریزی و اقدامات مشابه تغییر رفتار انجام می شود. البته این فرآیند به آن سادگی یا کوتاهی نیست که بتوان در یک پاراگراف توضیح داد. فرآیند باید توسط یک متخصص مدیریت شود.
اختلال نقص توجه و بیش فعالی اختلال مهمی است که بر تعامل اجتماعی و موفقیت تحصیلی کودک تأثیر می گذارد. تشخیص این مشکل باید با توجه به ارزیابی روانپزشکی، ابزار اندازه گیری و اطلاعاتی که از خانواده و معلم به دست می آید، صورت گیرد. قبل از 4 سالگی، حرکات و خلق و خوی کودک به طور مکرر تغییر می کند، بنابراین بیماری اغلب در سنین مدرسه تشخیص داده می شود. به همین دلیل برای تشخیص بیش فعالی کودک باید 6 سال به بالا باشد و علائم فعلی بیش از 6 ماه وجود داشته باشد.